sejak kite lahir smpai sekarang, kite sntiase blajar..dan akan terus belajar..
x kisah la formal ke x formal, yg penting kite terus blajar.
dulu zaman kecik2 tengok org besr, besnye die x payah g skolah. x payah bangun awal pagi, x payah wat keje skolah smpai lewat, x payah kene marah klu x siap keje skolah.. mcm2 lg.. ms tu nk wat pape mane pk pnjang. rs nk buat terus buat, nk pnjt pokok ke, nk terbang ke, nk jerit kuat2 mcm tarzan ke..
tp bile da besar, kite jadi takut nk buat ape-ape. boleh ke buat mcm tu, mampu ke nak buat sume ni, boleh bjaya ke klu sy buat ni? mcm2 lg kite pk. kite jd takut nk buat keputusan. kite jd kurang yakin dlm btindak.. tp kalau kite x buat, mcm mane kite nk tau kite boleh buat ke tak, klu kite x buat mcmane nk tau blh bjaya ke tak.. kan?
cuba ingt balik, mase kecik2 kite tengok org naik basikal. kite pon nk naik jgak. apelagi, ambik la basikal kakak yg tmpt duduk die same tinggi ngn kpale kite.. x penah pk pon x boleh. ms tu yang kite tau nk naik basikal je. mcm2 care kite cube tuk naik beskal tu, ye lah..basikal lagi tinggi dr kite kot. sikit2 kite blajar dr ksilapan. ble jatuh, bangun balik, klu nangis pon skejap je, tu pun sbb geram kan? smpai la kite mmpu kayuh basikal dengan mahirnye.
perasan x, dlu kite bfikiran positif, jadi xde halangan pun tuk kite berjaya. kite sentiase cr jalan, sentiase belajar dari kesilapan. X salahkan kalau kite teruskan dengan fikiran positif tu =)
